çorak topraklar kurumuş ağaçlar

suyu çekilmiş göller

ne var ki ayaklarım sağlam

tarla törpüsü köstebekler ve fareler

Mezopotamya’da eritiyor güneş toprağı

ve pamuk toplayan kadınları

eriyor kadınlar güneşte

toprağı temizlemek için

avuçlarım ter döker

bir küle batar parmaklarım

yanar acır sızlar

gizlerim tüm kumrulardan

çölümü ödünç istiyor askerler

ellerinde zeytin dalları beyaz güvercin

uzanıyorum zeytin dalına

incire zeytine ve

geceye düşen yıldızlara

kimmiş barış elçisi aramızda

yaprak mı zeytin mi gül mü yıldız mı

barış

hiç yakın değil Ortadoğu’ya

zeytin dallarından kurşunlar fırlar

vurur gencecik yüreklerin hayallerini

güneş eritirken toprağı ve kadınları

vurulur düşerler zeytin dağından

güneş eritirken toprağı ve kadınları

ihtiyar ödünç istiyor hayatımı

sonbahar gibidir gelecek

sararır yapraklar savrulur gider

güneş eritir kadınları

sen rüzgarın getirdiği yağmur gibi

düşersin çorak topraklara

gençler ödünç istiyor sırlarımı

menekşe gözleri hüzün doludur

yüce ve onurludur gözleri Ortadoğu’nun

kayıp gidiyorsun denizlerine Uzakdoğu’nun

korkuyorum üşüyorum ıslanıyorum

yetim kızlar ödünç istiyor umutlarımı

güneş eritiyor toprağı ve kadınları

kuşlar uçar gider gözlerinin önünden

tutamazsın

zamanı

akıp gider

güneş eritir toprağı ve kadınları