şehrin en kanayan yerinde açtı

gülleri yetim çocuğun

kopardı akşamından yürüdü

söyledi en sessiz şarkılarını

taş yollarında şehrin antika köşelerinde geceledi

çiçeklenmiş ağaçları kokladı

annesinin yüreğini çekti içine soluklandı

titredi üşüdü ağladı

satmak istedi moraran hayallerini

ve yürüdü ıslak düşüncelerle

şehrin en kanayan yerine

Mustafa KÜÇÜKTEPE