Ölümden habersiz olmak şuursuzca bir yaşayıştır. Ölümden habersiz olmak demek  ölüm bilindiği halde onun bilincine erememiş olmak demektir.

Her gün musalla taşından mezarlığa doğru götürülen en az bir cenazeye rastlarız.Onu görünce benzimiz atar, kalbimiz hızla çarpar, anlatılamaz bir hal olur, bir hoş oluruz. Ölümü düşünürüz: Bir gün gelecek Azrail’le tanışacağız ve ebedi âlemin kapısına adım atacağız ölümle. Etrafımızda ağlayanlarımız, ağıt dökenlerimiz. Sonra yıkanıp beyaz bezlerle sarılacağız. Bunlardan başka malımız olmayacak. En önde biz varız musallada yatan gerilerde kıyamda el bağlamış insanlar. Omuzlar üzerinde kabristana varış ve kıyamete kadar ki mekana uzatılış. Ne kadar da karanlık ve kimsesiz…

Birden uyanırız bu hayalden ve irkiliriz. İşte  bu ölüm şuuruna eremezsek  yaşadığımız hayat boştur. Hiçbir kıymet taşımaz. Eğer ölüm şuuruna erersek bu yeni bir kıyam, yeni bir diriliş, yeni bir dönüm noktası başlar. Ölüm hayatımıza yön verir. Boşa geçen günlerimizi daha güzel bir şekilde doldurmamızı sağlar. Saatlerimiz bir başka saat, çevremiz bir başka çevre oluverir. Kısaca yaşantımızın akışını  değiştirir bu ölüm şuuru. Önemli olan o şuura erebilmek, ona kavuşabilmektir.

Düşünen insanlar bu şuura ermeyi başarmışlardır. Bu sebeple hayat tarzında yeni oluşumlar, programlar gerçekleşmiştir. Hayat onlar için başka bir hayat olmuştur. Bu değişikliklere herkesin şahit olması mümkündür. Hz Ömer’le ilgili şu kıssayı herkes bilir. Hz Ömer sabah namazı için mescide giderken koşa koşa camiye giden bir çocuk görür. Çocuğa yetişip koşmasının sebebini sorar. Çocuk cevaben namaz kılmaya gittiğini söyleyince Hz Ömer çocuğa henüz küçük olduğunu söyler. Bunun üzerine çocuk: “ Ey amca çok sevdiğim bir arkadaşım vardı. Dün öldü. Henüz büyümeden ben de ölebilirim. Onun için şimdiden ibadetlerimi zamanında yerine getirmeliyim. Bunun için acele etmeliyim.” Der. Hz Ömer gözyaşlarını daha fazla tutamaz artık… Zira küçük bir çocuk ölüm şuuruna ermiş ve bu şuur onun hayatına yepyeni bir boyut kazandırmıştır.

Ne mutlu o kimseye ki, düşünür, ölüm şuuruyla şuurlanır, ondan hisse alır ve kendisini Allah yoluna adar. Böyleleri için var olsun cennet!

Not: Bu yazım, 1992 yılında Bizim Sesimiz Dergisinin 4. Sayısında yayınlanmıştır.

http://kayserianahaber.com/-yeni-olum-suuru_m5019.html?yazar=2509